Jezioro Żarowieckie (kaszubski Jezioro Pioszniccze) jezt polodowcowym jeziorem rynnowym, otoczonym 100 metrowymi wzgórzami morenowymi, które na zachodnim brzegu porośnięte są przez lasy, a na południu zachwycają wrzosowymi dywanami. I co ciekawe jezioro położone jest poniżej poziomu morza. Jak glosi jedna z otaczających je legend, nad jego wschodnim brzegiem wznosił sie kiedys zamek, który zapadł się pod ziemię, kryjąć na zawsze uspionych rycerzy i piękna księżniczkę, która w nim mieszkała. W dwudziestoleciu międzywojennym jezioro znaazło się na granicy pomiędzy II Reczypospolitą, a Niemcami i prze długie lata stanowiło jedyny element łączący Nadloe (jedyna polska wieś po zachodniej stronie jeziora). Przeprawy nadolan przez jezioro przeszły do historii - do dziś ich tradycja jest kultywowaną przez coroczną, wodno i pieszą pielgrzymkę z Nadola do Żarnowca na odpust Św. Anny. Jezioro Żarnowiec to raj dla wędkarzy i przyrodników, podwodne łaki, skupiska roslin, głębokie wody sprzyjają obfitości ryb, to jedno z jezior najzasobniejszych w szczupaka w Polsce. Okolice jeziora to raj dla miłośników przyrody. W niedużej odległości od jeziora istnieje 10 rezerwatów przyrody, 2 obszary chronionego krajobrazu oraz 57 pomników przyrody. Atrakcją dla turystów i milosników ornitologi są bezpośrednie okolice jeziora tzw. okolice błotne, leżące w granicach rezerwatów i parków krajobrazowych: Bielawskie Błoto, Wierzchucińskie Błota czy Karwieńskie Błota. Spacer w tych rejonach jest zorganizowany w scieżki dydaktyczne ktore opisują niezwykłe żyjące tu rosliny i zwierzęta. Na podmokłym terenie moxna zaobserwować żurawie podczas przystanku w podróży do skandynawii. Współcześnie jezioro jest największym w rejonie Kaszub Północnych akwenem pozbawionymstrefy ciszy, to też od lat przyciąga nad swe brzegi amatorów sportów wodnych. Jedą z atrakcji jest rownież spacerowy rejs statkiem "Nadolanin", lub pelen wrażeń rajd wodny jedną z dwóch szybkich łodzi motorowych. Ciekawą atrakcję dla entuzjastów sportów motorowych stanowić będzie bicie rekordu prędkości łodzi tego typu podczas imprezsezonowych. Wszystkie wspomniane jednostki cumują w sezonie przy przystani w Nadlolu. rodzaj jeziora - rynnowe powierzchnia - 1432 ha długość i szerkość - 7,6 x 2,6 km głębokość maksymalna - 19,4 m rzeki zasilające - Bychowska Struga, Piaśnica rzeki wypływające - Piaśnica

Discovered in 1818, the largest natural curiosities in Poland. It is located 15 km from Puck, in the village of Mechowo, on the edge of the Darżlubskie Forest. The largest cave is about 61 meters long. In the middle of the upper corridor, there is a chamber crowned with a dome of extraordinary colors and stalactite formations, one of which, due to its shape and color, is called the Bleeding Heart.

U granic wioski Krępkowice spoczywa krzyżacki kamień graniczny, a w pobliżu rośnie potężny dąb szypułkowy znany jako Świętopełkowy. Jego wiek szacuje się na około 650 lat, choć niektórzy historycy są skłonni przypisać mu nawet 1100 lat. Jedno jest pewne – to najstarszy dąb na Kaszubach. Pomimo stosunkowo niewielkiego obwodu, około 8 metrów, wyróżnia się bardzo cienkimi słojami ze względu na wzrost na suchej, jałowej i piaszczystej glebie. Mierzący około 20 metrów dąb prezentuje się wspaniale zwłaszcza późną wiosną i latem, gdy jego korona w całości pokryta jest intensywnym i gęstym okryciem liści. Oznakowana ścieżka edukacyjno-przyrodnicza prowadzi do tego dębu oraz do pobliskiego jeziora Brody.

Wzgórze Sobótka, wznoszące się na północno-wschodnim krańcu Ręboszewa, to jedno z najbardziej malowniczych punktów widokowych na Kaszubach. To przypuszczalnie prehistoryczne święte miejsce, dziś oferuje odwiedzającym wyjątkowe panoramy. Ze szczytu wzgórza, na wysokości 221,3 m n.p.m., można podziwiać widok na malownicze jeziora Brodno Małe i Kłodno, a także na urokliwą dolinę rzeki Raduni, która przecina trasę z Kartuz do Bytowa. Na szczycie wzgórza stoi zrekonstruowany wiatrak, a utwardzona droga prowadzi aż na samą górę, dzięki czemu można tu dotrzeć pieszo lub samochodem. Przy trasie znajduje się parking, z którego spacer na szczyt zajmuje około 15 minut. Sobótka to nie tylko punkt widokowy, ale także idealne miejsce na relaks – trawiaste zbocza sprzyjają leżakowaniu, a stylowa kawiarnia oferuje m.in. lokalne wypieki. Wzgórze Sobótka stanowi świetną bazę wypadową dla wycieczek w różne strony Kaszub, m.in. do pobliskich miejscowości Chmielno, Sulęczyno czy Wieżyca. To miejsce zachwyca pięknem krajobrazu o każdej porze roku, a dostępny dojazd i życzliwość miejscowej ludności sprawiają, że każdy odwiedzający czuje się tu mile widziany.

Cypel Rewski, nazywany lokalnie Szperkiem, to wąska, piaszczysta mierzeja o długości około kilometra, która sięga w głąb Zatoki Puckiej, oddzielając jej ciepłe, spokojne wody od bardziej słonych i chłodniejszych z rejonu Zatoki Gdańskiej. Ten naturalny twór powstał dzięki prądom morskim, a jego kontynuacją jest podwodny wał, zwany Rewą Mew, rozciągający się w stronę Mierzei Helskiej. Przy niskim stanie wód piaszczysty cypel znacznie się wydłuża, a na powierzchni wody pojawiają się wysepki i mielizny – efekt zmieniającego się poziomu wód w zatoce. Cypel jest popularnym miejscem dla miłośników sportów wodnych, takich jak windsurfing i kitesurfing, dzięki osłonie od wiatru, którą zapewnia jego unikalne położenie. Amatorzy nurkowania znajdą tutaj trzy wraki statków, co wzbogaca atrakcyjność miejsca o możliwość eksploracji morskiego dna. Jednym z wyjątkowych wydarzeń odbywających się w Rewie jest „Marsz Śledzia” – doroczna wyprawa, podczas której śmiałkowie pokonują płycizny mierzei pieszo, kierując się do Kuźnicy na Helu. Trasa, o długości około 12 km, częściowo wymaga przepłynięcia przez głębszy kanał, zwany Głębinką. Cypel Rewski, położony w pięknej scenerii Zatoki Puckiej, stanowi nie tylko atrakcję krajobrazową, ale również jedną z najciekawszych przyrodniczo i kulturowo lokalizacji na Kaszubach.

Ratusz zlokalizowany jest na rynku (plac Jakuba Wejhera) i stanowi wizytówkę architektoniczną Wejherowa. Pierwszy ratusz wzniesiono w 1650 roku, w roku otrzymania przez Wejherowo praw miejskich. W chwili obecnej oczy mieszkańcow i turystow cieszy bryła z 1908 roku. Obecnie w Ratuszu swą siedzibę ma Urząd Miejski w Wejherowie. Fasadę pietrowego budynku rozbudowują skrajne ryzality, między które wstawiono dwubiegunowe schody zewnętrzne a wyżej galeryjkę. Centralnie nad fasadą wznosi się wielka owalna glorieta z hełmem dzwonnym, w ktorej wisi ratuszowy dzwon odlany w 1649 roku i ufundowany przez samego Jakuba Wejhera, o 12,15 i 18 z ratusza rozlega się hymn Kaszubów. Budynek posiada dwa wewnętrzne dziedzińce spacerniaki, jako że z początku też pełnił też funkcje więzienia magistrackiego. Na szczególną uwagę zasługuje sala narad, na ścianach ktorej znajduje się mapa przestrzenna Judyckiego z 1660 roku wykonana techniką sgrafitto, a także obrady XVII wiecznej rady miasta. Niebywałą atrakcją w izbie pamiątkowej są makiety zabytkowego centrum miasta i Kalwarii Wejherowskiej a także pamątki związane z historią miasta i Kulturą Kaszubską. Warto również zobaczyć jedną z dwóch zachowanych w piwnicy cel więziennych. Ratuszowe wnętrza dostępne są do zwiedzania w czasie pracy magistratu od poniedziałku do piątku, latem również w soboty i niedzielę.

W roku 1828 władze pruskie wydały dekret kasacji Klasztoru Franciszkanów. Pomimo zawieszenia decyzji na kilka lat, w roku 1835 została ona ostatecznie zrealizowana. W 1857 roku Franciszkanie na krótko powrócili do Wejherowa, lecz w 1872 roku zostali przeniesieni do nowego budynku. Inicjatorem budowy nowego klasztoru, zebranego ze składek wiernych, był proboszcz parafii św. Trójcy, ksiądz Albert Rook. Jednakże, Franciszkanie nie przebywali tam długo. W roku 1875 ostatecznie musieli opuścić klasztor i Wejherowo, po 228 latach obecności w tym mieście. Warto zauważyć, że Franciszkanie powrócili do Wejherowa 4 października 1946 roku.Po opuszczeniu budynku przez Franciszkanów, stał się on własnością biskupa chełmińskiego. Z czasem do istniejącej budowli dobudowano kaplicę, a w 1903 roku urządzono w niej internat dla uczniów wejherowskiego gimnazjum, nazwany „Collegium Leoninum” na cześć ówczesnego papieża Leona XIII oraz biskupa Leona Rednera. Kaplica została także dedykowana św. Leonowi Wielkiemu. W związku z tym, w internacie mieszkali chłopcy, którzy planowali w przyszłości wstąpić do stanu kapłańskiego. Otrzymywali oni tu zakwaterowanie, wyżywienie oraz odpowiednie wychowanie.W czasie okupacji budynek służył jako magazyn, a jego pomieszczenia mieszkalne zostały przekształcone na biura zaopatrzenia ludności. Od roku 1945 w budynku funkcjonował szpital zakaźny dla byłych więźniów obozu Stutthof.W roku 1947 proboszcz Władysław Mówka reaktywował Collegium. W 1950 roku utworzone zostało tam Małe Seminarium Duchowne, lecz w 1957 roku zostało ono rozwiązane. W tym samym roku powstała nowa parafia pod wezwaniem św. Leona Wielkiego. Budynek byłego internatu został przeznaczony na siedzibę plebanii i pełni tę rolę do dnia dzisiejszego.

Te obiekty mają swoje korzenie w XIX wieku, ale praktyka lokowania zakładów przemysłowych w okolicach Cedronu sięga zarania istnienia tego miasta.

Budynek sądu z 19 wieku.

Leśna hopka rowerowa znajduje sie około 1000 metrów od dworca w Rumi. Położona w stromym wąwozie, zjazd na hopke następuje z przeciwległego zbocza wąwozu. Po najeździe na hopkę rower znajduję się pod kątem 90 stopni do podloża.

Kompleks Turystyczno-Rekreacyjny "kaszubskie Oko" to obiekt powstały w 2006 r. oferujący szereg atrakcji dla turystów odwiedzających gminę Gniewino. Architekturę kompleksu zaplanowano w formie oka a najwaźniejszym jego elementem jest "źrenica" w postaci Wieży Widokowej o wysokości 44 m. Aby zobaczyć górny zbiornik Elektrowni wodnej Żarnowiec, Jezioro Żarnowieckie, farmę 18 wiatrakow lub statki pływające po Bałtyku wystarczy pokonac 212 stopni lub wjechac windą. Punkt widokowy położony jest na wysokości około 150 m n.p.m. Sama wierża ma kształt klepsydry z centralnym trzonem, wokół którego wspinają się ku górze spiralne schodki. Podstawa wieży jest zielony kopiec z balustradami, w ktorego wnętrzu znajdują się pomieszczenia biurowe.Rekreacyjne elementy plenerowe "Kaszubskiego Oka" to przede wszystkim pole do mini-golfa wyposażone w 18 stanowisk, plac zabaw w wersji standardowej oraz w postaci "okrętu pirackiego", tereny spacerowe, grill i pole szachowe. Całość uzupełnia otaczający wieże ogrod z dwoma oczkami wodnymi, w których ustawione są fontanny. A dorosłych dzieci przyciągnie pewnie uwagę Restauracja "Kaszubskie Oko" oraz mała gastronomia.

Pomost cumowniczy z przyczółkiem. Żelbetowy pomost stały o dł. 26 m. Pokład pomostu drewniany. Pomost pływający o dł. 36 m. Szerokość drewnianego pokładu 2,40m.

Jedną z atrakcji Wejherowa, jest Pałac Przebendowskich i Keyserlingków, ktoremu ostateczny kształt nadano w połowie XIX wieku. Obecnie prezentuje sobą styl neogotycki z wyrażnymi elementami renesansu. Bryła budynku, nietypowa dla pałaców Pomorza, kształtem i wyglądem nawiązuje do willi południowych Włoch.W pałacu obecnie mieści się muzeum, ktore gromadzi i upowszechnia kaszubskie oraz pomorskie zabytki pismiennicze i muzyczne, a także związane z nimi inne dobra kultury. W muzeum zgromadzono ponad 100 tysięcy eksponatow, w tym: wysokiej wartości historycznej materiały żródłowe, dzięki którym możliwe jest poznanie dziejów Wejherowa, nawet dokumenty z autografami rodu Wejherow. Odbywają się tu wystawy, konkursy literackie, konferencje, spotkania z tworcami i działaczami regionalnymi, koncerty, promocje książek.Pałac jest budynkiem parterowym z piętrem w dachu, wysoko podpiwniczonym, trzyskrzzydłowym, o dziedzińcu otwartym w strone mista, na północ. Główne skrzydło wyróżniają centralne facjatki osłonięte schodkowymi attykami, podobnego kształtu szczyty i attyki wieńczą skrzydła boczne. W elewacji ogrodowej na osi krotkiej znajduje się też taras i balkonik. Pałacowe wnętrza zachowały układ amfiladowy i oryginalną stolarkę. Głowne sale zdobią stuikow sufity i z XIX wieku malowidła ścienne w stylu pompejańskim, przedstawiające śródziemnomorskie pejzaże. W kilku pomieszczeniach zachowały się oryginalne kominki.

Amfiteatr, w którym odbywają sie koncerty i imprezy kulturalne i regionalne. Organizowane między innymi przez Wejherowskie Centrum Kultury, głównie w okresie letnim.

Rummel to legendarny zbójnik grasujący w bardzo odległej przeszłości w okolicach Miastka. Jak w wielu tego typu legendach zbójnickich, zbój Rummel łupił bogatych, a zdobyte w ten sposób środki rozdzielał wśród biedaków. Wśród innych zbójników wyróżniał się jednak tym, że ze zdobytych dóbr nie zostawiał dla siebie zupełnie niczego, a wręcz głodował i był bardzo chudy. Lokalny możnowładca z rodu Massowów postanowił uspokoić sytuację i dogadać się ze zbójnikiem. Powiedział mu, że może dostać tyle ziemi, ile objedzie na koniu w ciągu jednego dnia. Umowa została dotrzymana - Massowowie przekazali Rummelowi we władanie tyle, ile zdołał objechać od świtu do zmierzchu, czyli całą obecną ziemię miastecką. Jej stolicę nazwali na cześć dobrego zbója Rummelsburgiem (dzisiejsze Miastko). Rummel do śmierci pełnił tu rolę burmistrza. zbójnika upamiętnia również pieniądz lokalny - dukat o nazwie Rummel, wybity w lutym 2009 przez miastecki Urząd Miejski.

W Klukach, malowniczo położonych nad Jeziorem Łebsko w Słowińskim Parku Narodowym, znajduje się wyjątkowe Muzeum Wsi Słowińskiej – skansen, który zachowuje i prezentuje kulturę Słowińców, dawnych mieszkańców tych terenów. Historia tego miejsca sięga 1963 roku, kiedy to powstała pierwsza stała ekspozycja poświęcona kulturze słowińskiej, urządzona w oryginalnej chałupie z połowy XIX wieku. Skansen rozrósł się do 10-hektarowego muzeum na świeżym powietrzu, obejmującego około 20 obiektów – w tym zabytkowe chałupy, budynki gospodarcze, karczmę, szałas rybacki, a także piec chlebowy i stary cmentarz. Budynki te, często zbudowane w charakterystycznej technice szachulcowej typowej dla "Krainy w kratę," ukazują rozwój architektury wiejskiej na tych terenach od końca XVII wieku. Muzeum to jest miejscem nie tylko stałej ekspozycji, ale również ośrodkiem żywej kultury. Rokrocznie organizowane są tutaj liczne wydarzenia folklorystyczne, które przyciągają turystów z całego kraju. Sezon rozpoczyna się od tradycyjnej imprezy „Czarne Wesele”, nawiązującej do lokalnej tradycji kopania torfu – kiedyś istotnego surowca opałowego. Wydarzenie to towarzyszy pokazom wypieku chleba, wytwarzania koszy, wyplatania sieci rybackich, haftów, rzeźb i malarstwa na szkle. W czasie imprezy można spróbować lokalnych przysmaków, takich jak słowiński chleb, wędzony węgorz, zupa Klitundplome na wędzonej gęsinie oraz inne tradycyjne potrawy.

Muzeum – Kaszubski Park Etnograficzny imienia Teodory i Izydora Gulgowskich we Wdzydzach Kiszewskich, którego początki sięgają 1906 roku. Założycielami byli nauczyciel Izydor Gulgowski i jego żona Teodora, malarka. Zorganizowali muzeum w XVIII-wiecznej chałupie gburskiej, zakupionej od lokalnego gospodarza. Wnętrze wypełnili kaszubskimi artefaktami, w tym cenną kolekcją czepców haftowanych złotem, obrazów na szkle oraz ceramiki. Mimo pożaru, który zniszczył chałupę w 1932 roku, Teodora Gulgowska odbudowała muzeum. W latach 60. XX wieku rozbudowano park, który w 1969 roku przekształcono w samodzielny Kaszubski Park Etnograficzny, obecnie obejmujący 22 hektary nad brzegiem Jeziora Gołuń. Skansen podzielono na sektory odpowiadające poszczególnym regionom Kaszub, zawierające ponad 50 obiektów architektury, takich jak chałupy, dwory, szkoła, kuźnia, młyny oraz budynki sakralne i gospodarcze z Kaszub, Kociewia i Borów Tucholskich. Dzięki wiernie odtworzonym wnętrzom i autentycznemu wyposażeniu skansen przenosi zwiedzających w dawne czasy. W muzeum odbywają się liczne imprezy folklorystyczne, takie jak Jarmark Wdzydzki czy festyn „Z motyką na bulwy”, a także pokazy rzemiosł i lekcje tradycyjnych kaszubskich zajęć, co sprawia, że miejsce to stanowi żywy pomnik kaszubskiej kultury i tradycji.