Jezioro Żarowieckie (kaszubski Jezioro Pioszniccze) jezt polodowcowym jeziorem rynnowym, otoczonym 100 metrowymi wzgórzami morenowymi, które na zachodnim brzegu porośnięte są przez lasy, a na południu zachwycają wrzosowymi dywanami. I co ciekawe jezioro położone jest poniżej poziomu morza. Jak glosi jedna z otaczających je legend, nad jego wschodnim brzegiem wznosił sie kiedys zamek, który zapadł się pod ziemię, kryjąć na zawsze uspionych rycerzy i piękna księżniczkę, która w nim mieszkała. W dwudziestoleciu międzywojennym jezioro znaazło się na granicy pomiędzy II Reczypospolitą, a Niemcami i prze długie lata stanowiło jedyny element łączący Nadloe (jedyna polska wieś po zachodniej stronie jeziora). Przeprawy nadolan przez jezioro przeszły do historii - do dziś ich tradycja jest kultywowaną przez coroczną, wodno i pieszą pielgrzymkę z Nadola do Żarnowca na odpust Św. Anny. Jezioro Żarnowiec to raj dla wędkarzy i przyrodników, podwodne łaki, skupiska roslin, głębokie wody sprzyjają obfitości ryb, to jedno z jezior najzasobniejszych w szczupaka w Polsce. Okolice jeziora to raj dla miłośników przyrody. W niedużej odległości od jeziora istnieje 10 rezerwatów przyrody, 2 obszary chronionego krajobrazu oraz 57 pomników przyrody. Atrakcją dla turystów i milosników ornitologi są bezpośrednie okolice jeziora tzw. okolice błotne, leżące w granicach rezerwatów i parków krajobrazowych: Bielawskie Błoto, Wierzchucińskie Błota czy Karwieńskie Błota. Spacer w tych rejonach jest zorganizowany w scieżki dydaktyczne ktore opisują niezwykłe żyjące tu rosliny i zwierzęta. Na podmokłym terenie moxna zaobserwować żurawie podczas przystanku w podróży do skandynawii. Współcześnie jezioro jest największym w rejonie Kaszub Północnych akwenem pozbawionymstrefy ciszy, to też od lat przyciąga nad swe brzegi amatorów sportów wodnych. Jedą z atrakcji jest rownież spacerowy rejs statkiem "Nadolanin", lub pelen wrażeń rajd wodny jedną z dwóch szybkich łodzi motorowych. Ciekawą atrakcję dla entuzjastów sportów motorowych stanowić będzie bicie rekordu prędkości łodzi tego typu podczas imprezsezonowych. Wszystkie wspomniane jednostki cumują w sezonie przy przystani w Nadlolu. rodzaj jeziora - rynnowe powierzchnia - 1432 ha długość i szerkość - 7,6 x 2,6 km głębokość maksymalna - 19,4 m rzeki zasilające - Bychowska Struga, Piaśnica rzeki wypływające - Piaśnica

Podobno król Jan Sobieski osobiście sadził niektóre drzewa kiedy właścicielką wsi była jego siostra Katarzyna. Warto zobaczyć zamek i ową aleję zachowaną w czterorzędowym układzie łączącą Rzucewo z pobliskim Osłoninem, w swoich podróżach nad morze.

U granic wioski Krępkowice spoczywa krzyżacki kamień graniczny, a w pobliżu rośnie potężny dąb szypułkowy znany jako Świętopełkowy. Jego wiek szacuje się na około 650 lat, choć niektórzy historycy są skłonni przypisać mu nawet 1100 lat. Jedno jest pewne – to najstarszy dąb na Kaszubach. Pomimo stosunkowo niewielkiego obwodu, około 8 metrów, wyróżnia się bardzo cienkimi słojami ze względu na wzrost na suchej, jałowej i piaszczystej glebie. Mierzący około 20 metrów dąb prezentuje się wspaniale zwłaszcza późną wiosną i latem, gdy jego korona w całości pokryta jest intensywnym i gęstym okryciem liści. Oznakowana ścieżka edukacyjno-przyrodnicza prowadzi do tego dębu oraz do pobliskiego jeziora Brody.

To miejsce zachwyca nas spokojem i urokiem malowniczego krajobrazu leśnego, oferując widok na pobliską polanę. Doznania zmysłowe dopełniają śpiew ptaków oraz szum przepływającej nieopodal rzeczki, Zagórskiej Strugi. Jest to doskonałe miejsce na pikniki i wypoczynek na łonie natury, wyposażone w palenisko oraz grill, a także ławę pod zadaszeniem oraz cztery siedziska na świeżym powietrzu. Zapewnia ono wygodne warunki dla dwudziestu osób. Dojazd możliwy po dobrze utrzymanej, brukowanej drodze.

Wzgórze Sobótka, wznoszące się na północno-wschodnim krańcu Ręboszewa, to jedno z najbardziej malowniczych punktów widokowych na Kaszubach. To przypuszczalnie prehistoryczne święte miejsce, dziś oferuje odwiedzającym wyjątkowe panoramy. Ze szczytu wzgórza, na wysokości 221,3 m n.p.m., można podziwiać widok na malownicze jeziora Brodno Małe i Kłodno, a także na urokliwą dolinę rzeki Raduni, która przecina trasę z Kartuz do Bytowa. Na szczycie wzgórza stoi zrekonstruowany wiatrak, a utwardzona droga prowadzi aż na samą górę, dzięki czemu można tu dotrzeć pieszo lub samochodem. Przy trasie znajduje się parking, z którego spacer na szczyt zajmuje około 15 minut. Sobótka to nie tylko punkt widokowy, ale także idealne miejsce na relaks – trawiaste zbocza sprzyjają leżakowaniu, a stylowa kawiarnia oferuje m.in. lokalne wypieki. Wzgórze Sobótka stanowi świetną bazę wypadową dla wycieczek w różne strony Kaszub, m.in. do pobliskich miejscowości Chmielno, Sulęczyno czy Wieżyca. To miejsce zachwyca pięknem krajobrazu o każdej porze roku, a dostępny dojazd i życzliwość miejscowej ludności sprawiają, że każdy odwiedzający czuje się tu mile widziany.

To pierwszy kościół ufundowany prze jakuba Wejhera w latach 1643-1644. Pierwotna budowla pomimo przebudowy w XVII wieku w znacznej mierze zachowała swoj barokowy charakter. We wnętrzu świątyni warto zwrocic uwagę na późnobarokowe ołtarze, rokokową ambonę, chrzcielnice oraz kuty żyrandol z orłem polskim XVIII wiek oraz bogate witraże przedstawiające sceny z życia Chrystusa. Kolegiata pełni często rolę sali koncertowej (koncerty religijno-kulturalne).Kościół jest nie orientowany, układu północ południe, jednonawowy. Kruchtę nakrywa łamany hełm, barokowy korpus skromnego detalu wieńczy nad fasadą czworoboczna wieża z helmem dzwonnym i latarnią, a wysoki transept wyróźniają stylowe ozdobne szczyty.Kolegiata cały czas służyła katolikom, a jej proboszczowie długie lata opiekowali się kalwarią. Po zachodniej stronie kolegiaty ciągnie się kilkudziesięciometrowy odcinek muru cmentarnego z połowy XVII wieku poznaczony płytkimi, zamkniętymi arkadami.

Kamienica z 19 wieku.

Rynek został wytyczony wraz z powstaniem miasta, w latach 1643-1644, przez Jakuba Wejhera, założyciela miasta. Centralny plac w Wejherowie zmieniał nazwę wielokrotnie na przestrzeni wieków, ostatecznie przyjęła się ona jako Plac Jakuba Wejhera. Warto przyjechać do Wejherowa zimą aby podziwiać coroczną szopkę Bożonarodzeniową. Iluminacja świąteczna zabytkowego śródmieścia nadaje miastu wyjątkowy klimat świąteczno-noworoczny. Szopka z rzeźbami postaci biblijnych w naturalnych wielkościach, z ruchomymi elementami, współgrająca z efektowną i bogatą iluminacja świetlną, ronież częsciowo ruchoma.

Kościół pod wezwaniem św. Antoniego, wybudowany w 1865 roku, początkowo należał do wspólnoty protestanckiej. Jego charakterystyczną cechą jest imponująca wieża o wysokości 33 metrów, zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Parafia ewangelicka została utworzona w 1862 roku, a na jej pierwszego pastora wybrano Wilhelma Fischera z Bartoszyc. Obecnie kościół, pierwotnie będący świątynią ewangelicką, pełni funkcję kościoła rzymskokatolickiego w Parafii św. Antoniego.

Zgodnie z zapisami z lustracji z 1565 roku, wieś Smażyno, posiadająca 9 włók, miała również młyn "na rzeczce z błot, o jednem kole walnem". Budynek i urządzenia z XVI wieku nie przetrwały, a obecna forma młyna na Bolszewce pochodzi z XIX wieku i pełni funkcję mieszkalną.

Leśna hopka rowerowa znajduje sie około 1000 metrów od dworca w Rumi. Położona w stromym wąwozie, zjazd na hopke następuje z przeciwległego zbocza wąwozu. Po najeździe na hopkę rower znajduję się pod kątem 90 stopni do podloża.

Kompleks Turystyczno-Rekreacyjny "kaszubskie Oko" to obiekt powstały w 2006 r. oferujący szereg atrakcji dla turystów odwiedzających gminę Gniewino. Architekturę kompleksu zaplanowano w formie oka a najwaźniejszym jego elementem jest "źrenica" w postaci Wieży Widokowej o wysokości 44 m. Aby zobaczyć górny zbiornik Elektrowni wodnej Żarnowiec, Jezioro Żarnowieckie, farmę 18 wiatrakow lub statki pływające po Bałtyku wystarczy pokonac 212 stopni lub wjechac windą. Punkt widokowy położony jest na wysokości około 150 m n.p.m. Sama wierża ma kształt klepsydry z centralnym trzonem, wokół którego wspinają się ku górze spiralne schodki. Podstawa wieży jest zielony kopiec z balustradami, w ktorego wnętrzu znajdują się pomieszczenia biurowe.Rekreacyjne elementy plenerowe "Kaszubskiego Oka" to przede wszystkim pole do mini-golfa wyposażone w 18 stanowisk, plac zabaw w wersji standardowej oraz w postaci "okrętu pirackiego", tereny spacerowe, grill i pole szachowe. Całość uzupełnia otaczający wieże ogrod z dwoma oczkami wodnymi, w których ustawione są fontanny. A dorosłych dzieci przyciągnie pewnie uwagę Restauracja "Kaszubskie Oko" oraz mała gastronomia.

Pomost cumowniczy z przyczółkiem. Żelbetowy pomost stały o dł. 26 m. Pokład pomostu drewniany. Pomost pływający o dł. 36 m. Szerokość drewnianego pokładu 2,40m.

Jedną z atrakcji Wejherowa, jest Pałac Przebendowskich i Keyserlingków, ktoremu ostateczny kształt nadano w połowie XIX wieku. Obecnie prezentuje sobą styl neogotycki z wyrażnymi elementami renesansu. Bryła budynku, nietypowa dla pałaców Pomorza, kształtem i wyglądem nawiązuje do willi południowych Włoch.W pałacu obecnie mieści się muzeum, ktore gromadzi i upowszechnia kaszubskie oraz pomorskie zabytki pismiennicze i muzyczne, a także związane z nimi inne dobra kultury. W muzeum zgromadzono ponad 100 tysięcy eksponatow, w tym: wysokiej wartości historycznej materiały żródłowe, dzięki którym możliwe jest poznanie dziejów Wejherowa, nawet dokumenty z autografami rodu Wejherow. Odbywają się tu wystawy, konkursy literackie, konferencje, spotkania z tworcami i działaczami regionalnymi, koncerty, promocje książek.Pałac jest budynkiem parterowym z piętrem w dachu, wysoko podpiwniczonym, trzyskrzzydłowym, o dziedzińcu otwartym w strone mista, na północ. Główne skrzydło wyróżniają centralne facjatki osłonięte schodkowymi attykami, podobnego kształtu szczyty i attyki wieńczą skrzydła boczne. W elewacji ogrodowej na osi krotkiej znajduje się też taras i balkonik. Pałacowe wnętrza zachowały układ amfiladowy i oryginalną stolarkę. Głowne sale zdobią stuikow sufity i z XIX wieku malowidła ścienne w stylu pompejańskim, przedstawiające śródziemnomorskie pejzaże. W kilku pomieszczeniach zachowały się oryginalne kominki.

Utrzymany w stylu angielskim, pełen egzotycznych drzew, alejek, kanałów i miejsc przystankowych do wypoczynku. Przestronny, wypielęgnowany park otaczający rezydencję jest od niej starszy. Powstał na bazie ogrodów dworskich i mieszczańskich, więc wystepuje w nim imponujący starodrzew liczący 300 - 400 lat. Ze względu na wiek, rozbudowaną sieć stawów, oraz urozmaiconą szatę roślinną. Wejherowski park przyrównywany jest do tego w Gdańsku Oliwie.

Rummel to legendarny zbójnik grasujący w bardzo odległej przeszłości w okolicach Miastka. Jak w wielu tego typu legendach zbójnickich, zbój Rummel łupił bogatych, a zdobyte w ten sposób środki rozdzielał wśród biedaków. Wśród innych zbójników wyróżniał się jednak tym, że ze zdobytych dóbr nie zostawiał dla siebie zupełnie niczego, a wręcz głodował i był bardzo chudy. Lokalny możnowładca z rodu Massowów postanowił uspokoić sytuację i dogadać się ze zbójnikiem. Powiedział mu, że może dostać tyle ziemi, ile objedzie na koniu w ciągu jednego dnia. Umowa została dotrzymana - Massowowie przekazali Rummelowi we władanie tyle, ile zdołał objechać od świtu do zmierzchu, czyli całą obecną ziemię miastecką. Jej stolicę nazwali na cześć dobrego zbója Rummelsburgiem (dzisiejsze Miastko). Rummel do śmierci pełnił tu rolę burmistrza. zbójnika upamiętnia również pieniądz lokalny - dukat o nazwie Rummel, wybity w lutym 2009 przez miastecki Urząd Miejski.

W Klukach, malowniczo położonych nad Jeziorem Łebsko w Słowińskim Parku Narodowym, znajduje się wyjątkowe Muzeum Wsi Słowińskiej – skansen, który zachowuje i prezentuje kulturę Słowińców, dawnych mieszkańców tych terenów. Historia tego miejsca sięga 1963 roku, kiedy to powstała pierwsza stała ekspozycja poświęcona kulturze słowińskiej, urządzona w oryginalnej chałupie z połowy XIX wieku. Skansen rozrósł się do 10-hektarowego muzeum na świeżym powietrzu, obejmującego około 20 obiektów – w tym zabytkowe chałupy, budynki gospodarcze, karczmę, szałas rybacki, a także piec chlebowy i stary cmentarz. Budynki te, często zbudowane w charakterystycznej technice szachulcowej typowej dla "Krainy w kratę," ukazują rozwój architektury wiejskiej na tych terenach od końca XVII wieku. Muzeum to jest miejscem nie tylko stałej ekspozycji, ale również ośrodkiem żywej kultury. Rokrocznie organizowane są tutaj liczne wydarzenia folklorystyczne, które przyciągają turystów z całego kraju. Sezon rozpoczyna się od tradycyjnej imprezy „Czarne Wesele”, nawiązującej do lokalnej tradycji kopania torfu – kiedyś istotnego surowca opałowego. Wydarzenie to towarzyszy pokazom wypieku chleba, wytwarzania koszy, wyplatania sieci rybackich, haftów, rzeźb i malarstwa na szkle. W czasie imprezy można spróbować lokalnych przysmaków, takich jak słowiński chleb, wędzony węgorz, zupa Klitundplome na wędzonej gęsinie oraz inne tradycyjne potrawy.

Muzeum – Kaszubski Park Etnograficzny imienia Teodory i Izydora Gulgowskich we Wdzydzach Kiszewskich, którego początki sięgają 1906 roku. Założycielami byli nauczyciel Izydor Gulgowski i jego żona Teodora, malarka. Zorganizowali muzeum w XVIII-wiecznej chałupie gburskiej, zakupionej od lokalnego gospodarza. Wnętrze wypełnili kaszubskimi artefaktami, w tym cenną kolekcją czepców haftowanych złotem, obrazów na szkle oraz ceramiki. Mimo pożaru, który zniszczył chałupę w 1932 roku, Teodora Gulgowska odbudowała muzeum. W latach 60. XX wieku rozbudowano park, który w 1969 roku przekształcono w samodzielny Kaszubski Park Etnograficzny, obecnie obejmujący 22 hektary nad brzegiem Jeziora Gołuń. Skansen podzielono na sektory odpowiadające poszczególnym regionom Kaszub, zawierające ponad 50 obiektów architektury, takich jak chałupy, dwory, szkoła, kuźnia, młyny oraz budynki sakralne i gospodarcze z Kaszub, Kociewia i Borów Tucholskich. Dzięki wiernie odtworzonym wnętrzom i autentycznemu wyposażeniu skansen przenosi zwiedzających w dawne czasy. W muzeum odbywają się liczne imprezy folklorystyczne, takie jak Jarmark Wdzydzki czy festyn „Z motyką na bulwy”, a także pokazy rzemiosł i lekcje tradycyjnych kaszubskich zajęć, co sprawia, że miejsce to stanowi żywy pomnik kaszubskiej kultury i tradycji.