Jezioro Żarowieckie (kaszubski Jezioro Pioszniccze) jezt polodowcowym jeziorem rynnowym, otoczonym 100 metrowymi wzgórzami morenowymi, które na zachodnim brzegu porośnięte są przez lasy, a na południu zachwycają wrzosowymi dywanami. I co ciekawe jezioro położone jest poniżej poziomu morza. Jak glosi jedna z otaczających je legend, nad jego wschodnim brzegiem wznosił sie kiedys zamek, który zapadł się pod ziemię, kryjąć na zawsze uspionych rycerzy i piękna księżniczkę, która w nim mieszkała. W dwudziestoleciu międzywojennym jezioro znaazło się na granicy pomiędzy II Reczypospolitą, a Niemcami i prze długie lata stanowiło jedyny element łączący Nadloe (jedyna polska wieś po zachodniej stronie jeziora). Przeprawy nadolan przez jezioro przeszły do historii - do dziś ich tradycja jest kultywowaną przez coroczną, wodno i pieszą pielgrzymkę z Nadola do Żarnowca na odpust Św. Anny. Jezioro Żarnowiec to raj dla wędkarzy i przyrodników, podwodne łaki, skupiska roslin, głębokie wody sprzyjają obfitości ryb, to jedno z jezior najzasobniejszych w szczupaka w Polsce. Okolice jeziora to raj dla miłośników przyrody. W niedużej odległości od jeziora istnieje 10 rezerwatów przyrody, 2 obszary chronionego krajobrazu oraz 57 pomników przyrody. Atrakcją dla turystów i milosników ornitologi są bezpośrednie okolice jeziora tzw. okolice błotne, leżące w granicach rezerwatów i parków krajobrazowych: Bielawskie Błoto, Wierzchucińskie Błota czy Karwieńskie Błota. Spacer w tych rejonach jest zorganizowany w scieżki dydaktyczne ktore opisują niezwykłe żyjące tu rosliny i zwierzęta. Na podmokłym terenie moxna zaobserwować żurawie podczas przystanku w podróży do skandynawii. Współcześnie jezioro jest największym w rejonie Kaszub Północnych akwenem pozbawionymstrefy ciszy, to też od lat przyciąga nad swe brzegi amatorów sportów wodnych. Jedą z atrakcji jest rownież spacerowy rejs statkiem "Nadolanin", lub pelen wrażeń rajd wodny jedną z dwóch szybkich łodzi motorowych. Ciekawą atrakcję dla entuzjastów sportów motorowych stanowić będzie bicie rekordu prędkości łodzi tego typu podczas imprezsezonowych. Wszystkie wspomniane jednostki cumują w sezonie przy przystani w Nadlolu. rodzaj jeziora - rynnowe powierzchnia - 1432 ha długość i szerkość - 7,6 x 2,6 km głębokość maksymalna - 19,4 m rzeki zasilające - Bychowska Struga, Piaśnica rzeki wypływające - Piaśnica

Podobno król Jan Sobieski osobiście sadził niektóre drzewa kiedy właścicielką wsi była jego siostra Katarzyna. Warto zobaczyć zamek i ową aleję zachowaną w czterorzędowym układzie łączącą Rzucewo z pobliskim Osłoninem, w swoich podróżach nad morze.

Cypel Rewski, nazywany lokalnie Szperkiem, to wąska, piaszczysta mierzeja o długości około kilometra, która sięga w głąb Zatoki Puckiej, oddzielając jej ciepłe, spokojne wody od bardziej słonych i chłodniejszych z rejonu Zatoki Gdańskiej. Ten naturalny twór powstał dzięki prądom morskim, a jego kontynuacją jest podwodny wał, zwany Rewą Mew, rozciągający się w stronę Mierzei Helskiej. Przy niskim stanie wód piaszczysty cypel znacznie się wydłuża, a na powierzchni wody pojawiają się wysepki i mielizny – efekt zmieniającego się poziomu wód w zatoce. Cypel jest popularnym miejscem dla miłośników sportów wodnych, takich jak windsurfing i kitesurfing, dzięki osłonie od wiatru, którą zapewnia jego unikalne położenie. Amatorzy nurkowania znajdą tutaj trzy wraki statków, co wzbogaca atrakcyjność miejsca o możliwość eksploracji morskiego dna. Jednym z wyjątkowych wydarzeń odbywających się w Rewie jest „Marsz Śledzia” – doroczna wyprawa, podczas której śmiałkowie pokonują płycizny mierzei pieszo, kierując się do Kuźnicy na Helu. Trasa, o długości około 12 km, częściowo wymaga przepłynięcia przez głębszy kanał, zwany Głębinką. Cypel Rewski, położony w pięknej scenerii Zatoki Puckiej, stanowi nie tylko atrakcję krajobrazową, ale również jedną z najciekawszych przyrodniczo i kulturowo lokalizacji na Kaszubach.

Na ścieżce przyrodniczej „Klucki Las” w Słowińskim Parku Narodowym znajduje się 12-metrowa wieża widokowa, usytuowana na zachodnim brzegu jeziora Łebsko, trzeciego co do wielkości jeziora w Polsce. Obiekt ten, oferuje wspaniałe widoki na jezioro, wydmy, w tym słynną Wydmę Łącką, oraz bogate ekosystemy leśne: las bukowo-dębowy, ols, bór bagienny i brzezinę bagienną. Wieża jest jednym z przystanków dydaktycznych na 5-kilometrowej trasie edukacyjnej, która prowadzi przez wymagające, podmokłe tereny. W celu ochrony środowiska i ułatwienia wędrówek, ścieżkę wyposażono w nową infrastrukturę: drewniane kładki, mostki i wygrodzenia. Na trasie zorganizowano także przystanek edukacyjny „Malina moroszka” oraz wyznaczono parking przy drodze stanowiącej Smołdzino-Kluki. W najwyższym punkcie wieży znajdują się tablice edukacyjne, które opisują miejscową awifaunę. Ze względu na trudne warunki terenowe zaleca się odpowiednie obuwie, najlepiej kalosze lub buty trekkingowe za kostkę. Warto również stosować środki przeciw komarom i kleszczom, biorąc pod uwagę wilgotność otoczenia i leśny charakter ścieżki.

Rzucewo było siedzibą katolickiej lini Wejherów mających tu swój zamek zniszczony przez Rosjan w 1734 roku. Trzy wieki dobra rzucewskie były połączone z dobrami wejherowskimi i miały tych samych właścicieli. Majątki rozdzielono w 1827 roku, kiedu Rzucewo drogą mariażu przeszło na własność rodu von Below i należało do nich do 1945 roku. Z inicjatywy Belowów w latach 1840-45 w folwarku został zbudowany okazały neogotycki pałac. W latach PRL-u folwark zamieniono na PGR, a w rezydencji umieszczono szkołę zawodową i technikum rolnicze. W latach 70 i 80 pałac przejmowały różne instytucje, usiłując uczynić z niego ośrodek wypoczynkowy. Udało sie to dopiero Przedsiębiorstwu "Kaszub", które w 1994 roku nabyło zespół rezydencjonalny i zaadaptowało go na elegancki obiekt noclegowy o nazwie "Zamek Jan III Sobieski".Pałac składa się z dwóch podpiwniczonych skrzydeł ustawionych na wspólnej osi. Wschodnie, dwupiętrowe ma rzut zbliżony do kwadratu i elewacje ujęte w arkadowe płyciny, posiada też u boku czworoboczna basztę. Skrzydło zachodnie jest piętrowe, prostokątne, wyróżnione niską, ośmioboczną wieża naroźną. Przylega też do niego okazały, trzyarkadowy portyk. Zwiedzając stylowe wnętrza nie sposób nie zauważyć kunsztownego sklepienia sieciowego sieni, godna uwagi jest tez dwupoziomowa biblioteka w narożnej wieży, w ktorej znajduje się ekspozycja ukazująca dzieje pałacu.Park otaczający rezydencję jest od niej dużo starszy, gdyż zgodnie z historycznym przekazem założono go w czasach króla Jana III Sobieskiego. Podobno król osobiście sadził niektóre drzewa jak lipy tworzące wspaniałą, częsciowo zachowaną w czterorzędowym układzie aleję łączącą Rzucewo z pobliskim Osłoninem. Ozdobą parku są szlachene gatunki pomnikowych drzew, jakplatany czy kasztanowce jadalne, a także architektura ogrodowa. Między drzewami kryje sie dworek mysliwski z XIX wieku, równie stare stajnie, spichlerze i mauzoleum von Below.

Ratusz zlokalizowany jest na rynku (plac Jakuba Wejhera) i stanowi wizytówkę architektoniczną Wejherowa. Pierwszy ratusz wzniesiono w 1650 roku, w roku otrzymania przez Wejherowo praw miejskich. W chwili obecnej oczy mieszkańcow i turystow cieszy bryła z 1908 roku. Obecnie w Ratuszu swą siedzibę ma Urząd Miejski w Wejherowie. Fasadę pietrowego budynku rozbudowują skrajne ryzality, między które wstawiono dwubiegunowe schody zewnętrzne a wyżej galeryjkę. Centralnie nad fasadą wznosi się wielka owalna glorieta z hełmem dzwonnym, w ktorej wisi ratuszowy dzwon odlany w 1649 roku i ufundowany przez samego Jakuba Wejhera, o 12,15 i 18 z ratusza rozlega się hymn Kaszubów. Budynek posiada dwa wewnętrzne dziedzińce spacerniaki, jako że z początku też pełnił też funkcje więzienia magistrackiego. Na szczególną uwagę zasługuje sala narad, na ścianach ktorej znajduje się mapa przestrzenna Judyckiego z 1660 roku wykonana techniką sgrafitto, a także obrady XVII wiecznej rady miasta. Niebywałą atrakcją w izbie pamiątkowej są makiety zabytkowego centrum miasta i Kalwarii Wejherowskiej a także pamątki związane z historią miasta i Kulturą Kaszubską. Warto również zobaczyć jedną z dwóch zachowanych w piwnicy cel więziennych. Ratuszowe wnętrza dostępne są do zwiedzania w czasie pracy magistratu od poniedziałku do piątku, latem również w soboty i niedzielę.

Kościół Klasztorny fundacji Jakuba Wejhera wzniesiono w latach 1648-1651. Wyposażenie kościoła pochodzi z XVII i XVII wieku. Poświęcenia świątyni dokonał pierwszy przełożony konwentu wejherowskiego o. Grzegorz Gdański nadając mu tytuł św. Anny. Konsekracja kościoła i ołtarza odbyło się 1663 roku, a dokonał jej sufragon wlocławski i pomorski bp Stanisław Domaniewski. Kościół Franciszkanów jest najstarszym zabytkiem miasta.W bocznym ołtarzu znajduje się Cudowny Obraz Matki Bożej Wejherowskiej czczonej jako uzdrowienie chorych na duszy i ciele. Koronacji tego obrazu dokonał Jan Paweł II na sopockim hipodromie w 1999 roku. Pod samym kościołem znajdują się nisko sklepione podziemia, w ktorych znajdują się krypty grzebalne Wejherów, Przebędowskich, zakonników i dobrodziejów. Od 1971 roku udostępnione do zwiedzania. Krypta południowa mieści niewielką ekspozycję historyczną, ukazującą przedmioty wydobyte z trumien oraz dokumenty i pamiątki związane z historią klasztoru i kalwarii.Budynek jest niewielki, proporcjonalny, nieorientowalny, układy północ południe. Jego prostokątny, bezwieżowy korpus bez zewnętrznej kruchty rozbudowuje od południa niższe prezbiterium z osadzoną na dachu wieżyczką, a od zachodu czworoboczna kaplica. Budowla reprezentuje kilka stylów architektonicznych. Ściany przypominają styl gotycki styl, nawę nakrywa typowe dla renesansu sklepienie kolebkowe-krzyżowe. Północne przęsło świątyni z barokową fasadą zostało dostawone w 1754 roku, wowczas to w niszach fasady wymalowano wizerunki Marii, św. Anny oraz patronów zakonu.Wnętrze świątyni urzeka bogatym, barokowym wystrojem. W ołtarzu bocznym wisi słynący cudami barokowy obraz Matki Bożej Wejherowskiej. Południową ścianę prezbiterium zdobi polichromia przedstawiająca fundatorów klasztoru Wejhera i jego małżonkę Annę z Schaffgotschów. Widnieje również na niej najstarsza panorama Wejherowa, niestety zaslonięta częsciowo przez ołtarz główny.Krypty oficialnie dostępne są od poniedziałku do piątku w godzinach 10-12 i 14-17, ale łatwiej można do nich zajrzeć w okresie letnim.

Cedroński Młyn Wodny, pochodzący z XVII wieku (przebudowany w 1928 roku po pożarze w 1920 roku), znajduje się nad malowniczą rzeką Cedron, dawniej znaną jako Biała. Z powodu istnienia Kalwarii Wejherowskiej zmieniono nazwę rzeki na Cedron (nawiązującą do Cedronu w Jerozolimie). Obecnie młyn nie pełni swojej pierwotnej roli, jego działalność trwała do lat osiemdziesiątych XX wieku. Tradycja umieszczania zakładów przemysłowych w okolicach Cedronu ma korzenie sięgające początków istnienia miasta Wejherowa.

Leśna hopka rowerowa znajduje sie około 1000 metrów od dworca w Rumi. Położona w stromym wąwozie, zjazd na hopke następuje z przeciwległego zbocza wąwozu. Po najeździe na hopkę rower znajduję się pod kątem 90 stopni do podloża.

Kompleks Turystyczno-Rekreacyjny "kaszubskie Oko" to obiekt powstały w 2006 r. oferujący szereg atrakcji dla turystów odwiedzających gminę Gniewino. Architekturę kompleksu zaplanowano w formie oka a najwaźniejszym jego elementem jest "źrenica" w postaci Wieży Widokowej o wysokości 44 m. Aby zobaczyć górny zbiornik Elektrowni wodnej Żarnowiec, Jezioro Żarnowieckie, farmę 18 wiatrakow lub statki pływające po Bałtyku wystarczy pokonac 212 stopni lub wjechac windą. Punkt widokowy położony jest na wysokości około 150 m n.p.m. Sama wierża ma kształt klepsydry z centralnym trzonem, wokół którego wspinają się ku górze spiralne schodki. Podstawa wieży jest zielony kopiec z balustradami, w ktorego wnętrzu znajdują się pomieszczenia biurowe.Rekreacyjne elementy plenerowe "Kaszubskiego Oka" to przede wszystkim pole do mini-golfa wyposażone w 18 stanowisk, plac zabaw w wersji standardowej oraz w postaci "okrętu pirackiego", tereny spacerowe, grill i pole szachowe. Całość uzupełnia otaczający wieże ogrod z dwoma oczkami wodnymi, w których ustawione są fontanny. A dorosłych dzieci przyciągnie pewnie uwagę Restauracja "Kaszubskie Oko" oraz mała gastronomia.

Jedną z atrakcji Wejherowa, jest Pałac Przebendowskich i Keyserlingków, ktoremu ostateczny kształt nadano w połowie XIX wieku. Obecnie prezentuje sobą styl neogotycki z wyrażnymi elementami renesansu. Bryła budynku, nietypowa dla pałaców Pomorza, kształtem i wyglądem nawiązuje do willi południowych Włoch.W pałacu obecnie mieści się muzeum, ktore gromadzi i upowszechnia kaszubskie oraz pomorskie zabytki pismiennicze i muzyczne, a także związane z nimi inne dobra kultury. W muzeum zgromadzono ponad 100 tysięcy eksponatow, w tym: wysokiej wartości historycznej materiały żródłowe, dzięki którym możliwe jest poznanie dziejów Wejherowa, nawet dokumenty z autografami rodu Wejherow. Odbywają się tu wystawy, konkursy literackie, konferencje, spotkania z tworcami i działaczami regionalnymi, koncerty, promocje książek.Pałac jest budynkiem parterowym z piętrem w dachu, wysoko podpiwniczonym, trzyskrzzydłowym, o dziedzińcu otwartym w strone mista, na północ. Główne skrzydło wyróżniają centralne facjatki osłonięte schodkowymi attykami, podobnego kształtu szczyty i attyki wieńczą skrzydła boczne. W elewacji ogrodowej na osi krotkiej znajduje się też taras i balkonik. Pałacowe wnętrza zachowały układ amfiladowy i oryginalną stolarkę. Głowne sale zdobią stuikow sufity i z XIX wieku malowidła ścienne w stylu pompejańskim, przedstawiające śródziemnomorskie pejzaże. W kilku pomieszczeniach zachowały się oryginalne kominki.

Utrzymany w stylu angielskim, pełen egzotycznych drzew, alejek, kanałów i miejsc przystankowych do wypoczynku. Przestronny, wypielęgnowany park otaczający rezydencję jest od niej starszy. Powstał na bazie ogrodów dworskich i mieszczańskich, więc wystepuje w nim imponujący starodrzew liczący 300 - 400 lat. Ze względu na wiek, rozbudowaną sieć stawów, oraz urozmaiconą szatę roślinną. Wejherowski park przyrównywany jest do tego w Gdańsku Oliwie.

Amfiteatr, w którym odbywają sie koncerty i imprezy kulturalne i regionalne. Organizowane między innymi przez Wejherowskie Centrum Kultury, głównie w okresie letnim.

Rummel to legendarny zbójnik grasujący w bardzo odległej przeszłości w okolicach Miastka. Jak w wielu tego typu legendach zbójnickich, zbój Rummel łupił bogatych, a zdobyte w ten sposób środki rozdzielał wśród biedaków. Wśród innych zbójników wyróżniał się jednak tym, że ze zdobytych dóbr nie zostawiał dla siebie zupełnie niczego, a wręcz głodował i był bardzo chudy. Lokalny możnowładca z rodu Massowów postanowił uspokoić sytuację i dogadać się ze zbójnikiem. Powiedział mu, że może dostać tyle ziemi, ile objedzie na koniu w ciągu jednego dnia. Umowa została dotrzymana - Massowowie przekazali Rummelowi we władanie tyle, ile zdołał objechać od świtu do zmierzchu, czyli całą obecną ziemię miastecką. Jej stolicę nazwali na cześć dobrego zbója Rummelsburgiem (dzisiejsze Miastko). Rummel do śmierci pełnił tu rolę burmistrza. zbójnika upamiętnia również pieniądz lokalny - dukat o nazwie Rummel, wybity w lutym 2009 przez miastecki Urząd Miejski.

W Klukach, malowniczo położonych nad Jeziorem Łebsko w Słowińskim Parku Narodowym, znajduje się wyjątkowe Muzeum Wsi Słowińskiej – skansen, który zachowuje i prezentuje kulturę Słowińców, dawnych mieszkańców tych terenów. Historia tego miejsca sięga 1963 roku, kiedy to powstała pierwsza stała ekspozycja poświęcona kulturze słowińskiej, urządzona w oryginalnej chałupie z połowy XIX wieku. Skansen rozrósł się do 10-hektarowego muzeum na świeżym powietrzu, obejmującego około 20 obiektów – w tym zabytkowe chałupy, budynki gospodarcze, karczmę, szałas rybacki, a także piec chlebowy i stary cmentarz. Budynki te, często zbudowane w charakterystycznej technice szachulcowej typowej dla "Krainy w kratę," ukazują rozwój architektury wiejskiej na tych terenach od końca XVII wieku. Muzeum to jest miejscem nie tylko stałej ekspozycji, ale również ośrodkiem żywej kultury. Rokrocznie organizowane są tutaj liczne wydarzenia folklorystyczne, które przyciągają turystów z całego kraju. Sezon rozpoczyna się od tradycyjnej imprezy „Czarne Wesele”, nawiązującej do lokalnej tradycji kopania torfu – kiedyś istotnego surowca opałowego. Wydarzenie to towarzyszy pokazom wypieku chleba, wytwarzania koszy, wyplatania sieci rybackich, haftów, rzeźb i malarstwa na szkle. W czasie imprezy można spróbować lokalnych przysmaków, takich jak słowiński chleb, wędzony węgorz, zupa Klitundplome na wędzonej gęsinie oraz inne tradycyjne potrawy.

Muzeum – Kaszubski Park Etnograficzny imienia Teodory i Izydora Gulgowskich we Wdzydzach Kiszewskich, którego początki sięgają 1906 roku. Założycielami byli nauczyciel Izydor Gulgowski i jego żona Teodora, malarka. Zorganizowali muzeum w XVIII-wiecznej chałupie gburskiej, zakupionej od lokalnego gospodarza. Wnętrze wypełnili kaszubskimi artefaktami, w tym cenną kolekcją czepców haftowanych złotem, obrazów na szkle oraz ceramiki. Mimo pożaru, który zniszczył chałupę w 1932 roku, Teodora Gulgowska odbudowała muzeum. W latach 60. XX wieku rozbudowano park, który w 1969 roku przekształcono w samodzielny Kaszubski Park Etnograficzny, obecnie obejmujący 22 hektary nad brzegiem Jeziora Gołuń. Skansen podzielono na sektory odpowiadające poszczególnym regionom Kaszub, zawierające ponad 50 obiektów architektury, takich jak chałupy, dwory, szkoła, kuźnia, młyny oraz budynki sakralne i gospodarcze z Kaszub, Kociewia i Borów Tucholskich. Dzięki wiernie odtworzonym wnętrzom i autentycznemu wyposażeniu skansen przenosi zwiedzających w dawne czasy. W muzeum odbywają się liczne imprezy folklorystyczne, takie jak Jarmark Wdzydzki czy festyn „Z motyką na bulwy”, a także pokazy rzemiosł i lekcje tradycyjnych kaszubskich zajęć, co sprawia, że miejsce to stanowi żywy pomnik kaszubskiej kultury i tradycji.