Rowokół, wzgórze wznoszące się na wysokość 114,8 metrów nad poziomem morza, stoi dumnie w sercu Słowińskiego Parku Narodowego, zaledwie sześć kilometrów od brzegu Bałtyku. Ukryty w gęstwinie bukowo-jodłowego lasu, sprawia wrażenie miejsca, gdzie czas płynie wolniej, a przyroda skrywa niewyjaśnione tajemnice. Dawniej to wzgórze, doskonale widoczne z morza, było kluczowym punktem nawigacyjnym, zaznaczonym na najstarszych mapach morskich Bałtyku. Gdy nocą na szczycie palono ogniska, ich blask wskazywał drogę żeglarzom zmierzającym ku brzegowi.Wędrując ścieżką ku szczytowi, odkrywa się przed oczami niezwykły krajobraz. Platforma widokowa odsłania panoramę na jeziora Gardno i Łebsko oraz daleki horyzont Bałtyku, a także okoliczne lasy i pola. To miejsce od zawsze przyciągało ludzi, zarówno pielgrzymów, jak i poszukiwaczy przygód. Na stoku wzgórza znajduje się wczesnośredniowieczne grodzisko z IX-XI wieku, a na samym wierzchołku pozostały ślady dawnego sanktuarium Najświętszej Maryi Panny, które niegdyś gromadziło wiernych aż do XVI wieku.Z Rowokołem wiążą się liczne legendy. Mówi się o zatopionych dzwonach, gorejących pieniądzach i skarbie Bandemerów, a także o śladach tajemniczych fos otaczających wzgórze. Wierzono, że w tym miejscu skrywają się moce nieznane, które budziły lęk i respekt. Jeszcze do niedawna planowano wzniesienie na szczycie kaplicy pw. św. Mikołaja, co wzbudziło kontrowersje w środowiskach rodzimowierczych, dla których Rowokół od zawsze był świętym miejscem.Nazwę Rowokół odnaleźć można na dawnych mapach – na szwedzkich z 1695 roku jako „Reefcoll” i na holenderskich z 1660 roku, gdzie widnieje jako „Refkul” lub „Ravkuul”. W 1949 roku urzędowo wprowadzono nazwę Rowokół, która na stałe zastąpiła dawną, niemiecką „Revekol Berg”.Rowokół pozostaje miejscem, gdzie przyroda, historia i legenda łączą się w jedną całość, a każdy, kto tu przybywa, czuje, jak prastare siły natury wciąż pulsują pod powierzchnią ziemi.