Gród w Skarszewach istniał w okresie VIII do XIII w. Usytuowany na Zamkowej Górze na stromym cyplu wału morenowego w zakolu rzeki Wietcisy, która tworzyła tu nieprzebyte bagna i rozlewiska. Grodzisko o kształcie zbliżonym do prostokąta i rozmiarach 60 x 130 m od strony miasta oddzielone było prawdopodobnie wałem i rowem. Na tym to terenie Joannici wznieśli gotycki zamek, później zwany Zamkiem Wysokim. Późniejsze budowle Zamku Średniego zatarły całkowicie ślady pierwotnego grodu. Pierwszą budowlę z cegły, prawdopodobnie miejscowego pochodzenia, wznieśli Joannicl na terenie skarszewskiego grodu już w początkach XIII w. Pozostałości Zamku Wysockiego z gotyckimi sklepieniami piwnic i parterową częścią murów, w których są fragmenty renesansowych obramowań drzwi i okien, pokryto w XIX wieku dachem i przystosowano pierwotnie na magazyn solny, następnie na młyn-kaszarnię, a obecnie na magazyny i mieszkania. Nadwątlone czasem, wojnami a zwłaszcza eksploatacją w XIXw. Zamek Wysoki był rezydencją wojewodów pomorskich, często gościli w nim królowie i dygnitarze I Rzeczypospolitej. Na wysokości trzech metrów od strony północnej i południowej od zewnętrznej ściany murów wmurowali Krzyżacy dwa duże kamienie polne na znak zwyoięstwa nad wojskami husyckimi, które w 1433 roku zajmowały miasto i zamek. Zamek Wysoki łączył się prawdopodobnie podziemnym gankiem z farą. Otaczające Zamek Wysoki mury i baszty nie zachowały się.