Trzęsacz słynie z ruin kościoła wzniesionego na przełomie XIV i XV wieku, po środku wsi oddalonego około 2 kilometrów od nadmorskiego brzegu. Przez stulecia do kościoła zbliżał się klif "wyrywany" przez morze. W 1874 roku po raz ostatni odprawiono mszę kiedy stało się jasne że kościoła nie da się uratować, a wyposażenie przeniesiono do kamieńskiej katedry. W 1901 roku część kościoła runęła na plaże."Abrazja - proces erozyjny zachodzi na stromych, skalnych brzegach. Polega na podmywaniu i osłabianiu wysokich brzegów zwanych klifami, przez fale morskie, przypływy i odpływy. Wskutek czego klif ulega rozdrobnieniu i obtoczeniu."Powyżej to definicja czysto naukowa przyczyn osuwania się Klifu w Trzęsaczu, o wiele ciekawsze i barwniejsze legendy opisują przyczyny osuwania tego jednego z najpiękniejszych nadmorskich klifów na Pomorzu. Jedna z nich wiąże się z wielka miłością dwójki młodych ludzi, oto ona:"W Trzęsaczu mieszkał rybak Kaźko, który kochał Ewkę, dziewczynę z sąsiedztwa. Chłopak zginął podczas walk z Brandeburczykami, jego ukochana zmarła ze zgryzoty i została pochowana przy kościele. Od tej pory Kaźko, ukryty w falach wzburzonego morza próbuje do niej dotrzeć. Kochankowie mają się połączyć na wieki, gdy klif z ostatnią częścią kościoła osunie się w wody Bałtyku."Nie wiadomo czy legenda kiedykolwiek się spełni, cały czas można podziwiac zachodnią ścianę gotyckiego kościoła, a klif i brzeg jest stale umacniany przez Urzęd Morski w Szczecinie aby zapobiec dalszej abrazji fal sztormowych, ot takie koleje losu :). A na plaże w tym miejscu prowadzi piękna platforma widokowa.Druga legenda związana z Kościołem w Trzęsaczu związana jest z krnąbrnością ludzi i opowiada o córce króla mórz:"Przed wiekami rybacy wyłowili córkę króla mórz. Nieszczęśliwa dziewczyna zmarła w niewoli i została pochowana na przy kościelnym cmentarzu. Rozpaczony ojciec postanowił odzyskać swoje dziecko i rok po roku wydzierał wsi kolejny skrawek ziemi, aż dotarł do kościoła i zabrał grób córki na dno Bałtyku."Polecamy odwiedzić to jedno z najpiękniejszych i romantycznych miejsc widokowych w Polsce.

Kompleks Turystyczno-Rekreacyjny "kaszubskie Oko" to obiekt powstały w 2006 r. oferujący szereg atrakcji dla turystów odwiedzających gminę Gniewino. Architekturę kompleksu zaplanowano w formie oka a najwaźniejszym jego elementem jest "źrenica" w postaci Wieży Widokowej o wysokości 44 m. Aby zobaczyć górny zbiornik Elektrowni wodnej Żarnowiec, Jezioro Żarnowieckie, farmę 18 wiatrakow lub statki pływające po Bałtyku wystarczy pokonac 212 stopni lub wjechac windą. Punkt widokowy położony jest na wysokości około 150 m n.p.m. Sama wierża ma kształt klepsydry z centralnym trzonem, wokół którego wspinają się ku górze spiralne schodki. Podstawa wieży jest zielony kopiec z balustradami, w ktorego wnętrzu znajdują się pomieszczenia biurowe.Rekreacyjne elementy plenerowe "Kaszubskiego Oka" to przede wszystkim pole do mini-golfa wyposażone w 18 stanowisk, plac zabaw w wersji standardowej oraz w postaci "okrętu pirackiego", tereny spacerowe, grill i pole szachowe. Całość uzupełnia otaczający wieże ogrod z dwoma oczkami wodnymi, w których ustawione są fontanny. A dorosłych dzieci przyciągnie pewnie uwagę Restauracja "Kaszubskie Oko" oraz mała gastronomia.

W XVII wieku w okolicach Rozewia rozbił się szwedzki statek. Cała załoga wraz z kapitanem zginęła, ocalała tylko córka kapitana, którą uratował miejscowy rybak. Zrozpaczona, zamieszkała w Rozewiu i postanowiła co noc rozpalać ognisko na wzgórzu, aby zapobiec podobnym tragediom. Niektórzy mówią, że pomagała jej w tym miejscowa ludność. Córka kapitana paliła ogniska każdej nocy aż do swojej śmierci. Prawdopodobnie statek rozbił się o skałę, zwaną przez rybaków "diabelską skałą" lub "czarcim kamieniem", pod którą, zgodnie z opowiadaniami, diabeł topi wszystkie obiekty w jego zasięgu.Latarnia morska w Rozewiu została wybudowana w 1822 roku na miejscu wcześniejszej, drewnianej konstrukcji, która ponoć istniała od XVII wieku. Z powodu otaczającego ją lasu, była dwukrotnie podwyższana: w 1910 roku i 1978 roku, aż osiągnęła wysokość 32,7 metrów. Przed wojną latarnię odwiedzał Stefan Żeromski, dlatego nosi jego imię.W 1961 roku urządzono w latarni niewielką ekspozycję poświęconą pisarzowi, którą później rozszerzono o wystawę "Z dziejów latarnictwa morskiego". W miesiącach od maja do września ekspozycje muzealne są udostępnione turystom w godzinach 10-14 i 15-18. W pozostałych miesiącach zwiedzanie jest możliwe jedynie po wcześniejszym umówieniu.Graniasta latarnia powstała w 1875 roku jako obiekt pomocniczy. W 1910 roku, po podwyższeniu starszej latarni, została wygaszona. Obok niej znajduje się obelisk upamiętniający objęcie wybrzeża morskiego przez Polskę oraz popiersie Żeromskiego.

Jedną z atrakcji Wejherowa, jest Pałac Przebendowskich i Keyserlingków, ktoremu ostateczny kształt nadano w połowie XIX wieku. Obecnie prezentuje sobą styl neogotycki z wyrażnymi elementami renesansu. Bryła budynku, nietypowa dla pałaców Pomorza, kształtem i wyglądem nawiązuje do willi południowych Włoch.W pałacu obecnie mieści się muzeum, ktore gromadzi i upowszechnia kaszubskie oraz pomorskie zabytki pismiennicze i muzyczne, a także związane z nimi inne dobra kultury. W muzeum zgromadzono ponad 100 tysięcy eksponatow, w tym: wysokiej wartości historycznej materiały żródłowe, dzięki którym możliwe jest poznanie dziejów Wejherowa, nawet dokumenty z autografami rodu Wejherow. Odbywają się tu wystawy, konkursy literackie, konferencje, spotkania z tworcami i działaczami regionalnymi, koncerty, promocje książek.Pałac jest budynkiem parterowym z piętrem w dachu, wysoko podpiwniczonym, trzyskrzzydłowym, o dziedzińcu otwartym w strone mista, na północ. Główne skrzydło wyróżniają centralne facjatki osłonięte schodkowymi attykami, podobnego kształtu szczyty i attyki wieńczą skrzydła boczne. W elewacji ogrodowej na osi krotkiej znajduje się też taras i balkonik. Pałacowe wnętrza zachowały układ amfiladowy i oryginalną stolarkę. Głowne sale zdobią stuikow sufity i z XIX wieku malowidła ścienne w stylu pompejańskim, przedstawiające śródziemnomorskie pejzaże. W kilku pomieszczeniach zachowały się oryginalne kominki.

Utrzymany w stylu angielskim, pełen egzotycznych drzew, alejek, kanałów i miejsc przystankowych do wypoczynku. Przestronny, wypielęgnowany park otaczający rezydencję jest od niej starszy. Powstał na bazie ogrodów dworskich i mieszczańskich, więc wystepuje w nim imponujący starodrzew liczący 300 - 400 lat. Ze względu na wiek, rozbudowaną sieć stawów, oraz urozmaiconą szatę roślinną. Wejherowski park przyrównywany jest do tego w Gdańsku Oliwie.

Kolekcja uznawana za jedną z największych w europie. Liczy bowiem 6,5 tysiąca gatunków i ponad 2 miliony egzemplarzy. Trudno uwierzyc że wszystko zaczęło się 40 lat temu od doniczki z kaktusem na parapecie. Znajomość z innym milośnikiem kaktusów zaowocowała sprowadzeniem z Hamburga pierwszych nasion z Hamburga. I tak z czasem kujące roślinki wyparły nasze rodzime warzywa i kwiaty. W 1982 roku kaktusy i sukulenty zajmowały już całą powierzchnie gospodarstwa 1266 m2 szklarni i uprawy gruntowej. Wśród całości na uwagę zasługują odmiany teksańskie o wysokości ponad 7 metrów oraz "fotele teściowej" - okrągłe kaktusy o średnicy jednego metra, a także bardzo żadko kwitnące w kolekcji Haageocerus versicolor i z kwitnącą podkładką Cereus peruvianus.Kolekcja w Rumii była wiekokrotnie nagradzana na różnych krajowych i międzynarodowych wystawach. Swoja siedzibe mam tutaj Gdański Oddział Polskiego Towarzystwa Miłośników Kaktusów. Atrakcyjne miejsce na Wybrzeżu, bardzo często odwiedzane przez liczne wycieczki. Jako pamiątkę z nad morza można tu nabyć kującą roślinkę.

Kamienna Góra, wznosząca się na 52 metry nad poziom morza stanowi wspaniały punkt obserwacyjny i widokowy. Od tego miejsca powinna zaczynać się każda wycieczka, również tu się kończyć. W dzień widnokrąg jest bardzo szeroki, a wieczorem tysiące świateł miasta i portu wywierają niezapomniane wrażenie. Widok istotnie jest imponujący. Na prawo jak okiem sięgnąć morze. Przy dobrej widoczności widać półwysep Hel z jego latarnią morską i domkami osady oddalone od tego miejsca o 20 kilometrów. Na wprost to jest na północ wznosi się Kępa Oksywska, a przed nią w dolinie port w całej swej okazałości. Na lewo rozciąga się w dal szeroka dolina - według oceny niektórych prawdopodobnie pradolina Wisły, oraz pasmo wzgórz sięgające daleko na północ i południe. W tył za nami - kamienna góra, a dalej na południe Kępa Redłowska. Cały port i większa cześć Gdyni usytuowała się w dolinie między morzem a wzgórzami. Niektóre dzielnice miasta wspięły się na wzgórza. Sięgając do historii, na podstawie licznych wykopalisk - grobów żarowych i skrzynkowych - stwierdzono osadnictwo na tym terenie sięgające od 2 do 3 tysięcy lat wstecz. Tędy przechodził szlak bursztynowy na co wskazują wyroby z bursztynu znalezione w grobach, skorupki naczyń, ozdoby i monety.

Dar Pomorza, trzymasztowy żaglowiec, został zbudowany w roku 1909 w stoczni Blohm-Voss w Hamburgu jako statek szkolny niemieckiej marynarki handlowej. Wodowany 18 września 1909 roku, otrzymał nazwę "Prinzess Eitel Friedrich". W 1929 roku statek został zakupiony z datków społecznych przez Pomorski Komitet Floty Narodowej i nadano mu nazwę "Dar Pomorza", upamiętniając ofiarność pomorskiego społeczeństwa. 19 czerwca 1930 roku "Dar Pomorza" po raz pierwszy zawinął na gdyńską redę i w tym samym roku został przekazany Szkole Morskiej w Gdyni. W ciągu 51 lat służby dla Polskiej Marynarki Handlowej odbył 102 rejsy szkolne, przemierzając pół miliona mil morskich. Na jego pokładzie przeszkolono 13 384 słuchaczy Szkoły Morskiej. Ostatni rejs odbył się we wrześniu 1981 roku pod dowództwem kapitana żeglugi wielkiej Tadeusza Olechnowicza, do fińskiego portu Kotka. 4 sierpnia 1982 roku formalnie wycofano "Dar Pomorza" ze służby, a w tym samym czasie podniesiono banderę na jego następcy, "Darze Młodzieży", zaprojektowanym i zbudowanym w Gdańsku. 16 listopada 1982 roku "Dar Pomorza" został przekazany Centralnemu Muzeum Morskiemu w Gdańsku, gdzie od 1983 roku pełni rolę muzeum.

Akwarium Gdyńskie (w latach 1971-2003 Muzeum Oceanograficzne i Akwarium Morskie Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni), które posiada status ogrodu zoologicznego zostało otwarte 21 czerwca 1971, choć próby jego utworzenia były podejmowane w latach 20. i 30. XX wieku. W Akwarium Gdyńskim prezentowane są wystawy muzealne dotyczące oceanografii oraz bogaty zbiór żywych okazów fauny i flory z mórz wszystkich stref klimatycznych. W Akwarium Gdyńskim rozwijana jest również działalność edukacyjna. W roku 2005 powstała nowa sala kinowo - konferencyjna oraz sale do prowadzenia zajęć laboratoryjnych. W 2007 roku oddano do użytku salę w której można włożyć ręce do akwarium i pogłaskać rybę. W Akwarium znajduje się około 1500 organizmów żywych z całego świata, w tym 250 gatunków zwierząt – ryb, płazów, gadów i bezkręgowców.

Pierwszy statek, rudo-węglowiec, zbudowany i zwodowany po drugiej wojnie światowej w Stoczni Gdańskiej. Do 30 grudnia 1980 roku „Sołdek” odbył 1478 rejsów morskich, przewiózł ponad 3,5 miliona ton towarów zawijając do ponad 60 portów. Od roku 1985, kiedy to został statkiem muzeum.

Pomost cumowniczy z przyczółkiem. Żelbetowy pomost stały o dł. 26 m. Pokład pomostu drewniany. Pomost pływający o dł. 36 m. Szerokość drewnianego pokładu 2,40m.

Amfiteatr, w którym odbywają sie koncerty i imprezy kulturalne i regionalne. Organizowane między innymi przez Wejherowskie Centrum Kultury, głównie w okresie letnim.