Na terenie prywatnym, niedostępna dla zwiedzających, można podziwiać z daleka. Wzrost intensywności żeglugi w drugiej połowie XIX w., skutkował częstymi pomyłkami nawigacyjnymi przechodzących w nocy koło Rozewia statków, w drodze do Zatoki Gdańskiej, mylących Rozewie z Helem, następnie kończących rejs na mieliznach między Chałupami a Jastarnią, stał się przyczyną budowy drugiej latarni (dziś: nieczynna latarnia), czyli zdublowania świateł latarni na Rozewiu w celu łatwego odróżnienia charakterystyki świateł od sąsiednich latarni (m.in. w Czołpinie i na Helu). Druga latarnia na Rozewiu (nieczynna latarnia), świeciła od 1875 r. do 1910 r. Do ok. 1990 wieża nieczynnej latarni była eksploatowana jako wieża obserwacyjna i miejsce lokalizacji anteny radaru strażnicy WOP.