Została ufundowana w XVII wieku przez rajców gdańskich. Projekt figury Neptuna zaprojektował Abraham van den Blocke, najwybitniejszy architekt Gdańska z tamtego okresu. Jej obecny wygląd pochodzi z czasów przebudowy i odnowienia w XVIII wieku. Posąg Neptuna został odlany w 1615 roku. Manierystyczna w swym wyglądzie figura boga mórz jest zbudowana w oparciu o łamaną linię, przeznaczona do oglądania ze wszystkich stron. Głowa Neptuna przypomina głowę z posągu konnego Marka Aureliusza, zaś tors jest nawiązaniem do Torsu Belwederskiego. Powyższe analogie świadczą o tym, że fontanna jest jednym z nielicznych przykładów obecności rzeźby antycznej w architekturze Gdańska. Na wspaniałej kracie pochodzącej z 1634 roku, odnowionej około połowy XVIII wieku, miasto umieściło wykute z żelaza i złocone polskie orły. Orły te usunięto w okresie międzywojennym. W czasie II wojny światowej fontannę rozmontowano i przechowano poszczególne jej części. Znaleziono je wszystkie z wyjątkiem trzonu pod czaszę. W 1954 roku zakończono montaż fontanny i uruchomiono ją w dniu 22 lipca. Stanowi ona jeden z najpiękniejszych akcentów plastycznych Królewskiej Drogi. W kwietniu 1988 roku, podczas dorocznej konserwacji, na polecenie władz Gdańska, zakryto posągowi przyrodzenie listkiem.